Dusze Pracowni

Głęboka ekologia, będąca fundamentem i duchem sprawczym Pracowni na rzecz Wszystkich Istot, to przede wszystkim zrozumienie, że jesteśmy częścią wszechświata. Świadomość tego skłania do współodczuwania i działania, bo zauważamy, że nie jesteśmy oderwanymi obserwatorami, lecz stanowimy część większego organizmu, jakim jest Ziemia. Dlatego na co dzień Pracownia angażuje się w ochronę najcenniejszych miejsc, staje w obronie zagrożonych istot.

Ale na początku listopada myślimy szczególnie o tych, którzy współtworzyli Pracownię, a których nie ma już z nami. Bez nich nie bylibyśmy tu, gdzie jesteśmy. Oni kształtowali nie tylko Stowarzyszenie, ale nas samych, więc istnieją w nas, w podejmowanych przez nas działaniach. To ludzie, którzy postawili na wysoką jakość życia, kosztem ilości. Dlatego dzisiaj, w Dzień Zaduszny, chcielibyśmy przypomnieć kilka Dusz, które inspirują nas do dzisiaj:

Halina Dobrucka (zm. 2005) – wieloletnia członkini Pracowni i Rady programowej Pracowni, była również członkinią Zarządu Stowarzyszenia. Opublikowała szereg prac naukowych o tematyce geologicznej i petrograficznej. Jej miłością była przede wszystkim literatura – pisała wiersze i opowiadania, publikowała w prasie literackiej. Wydała kilka książek m.in. „Piwo dla Posejdona” (1999) i „Jest wojna” (2004).
Więcej o Halinie Dobruckiej

Stefan Kozłowski (1928-2007) – wieloletni członek Pracowni, polski taternik, geolog, ekolog, nauczyciel akademicki i polityk, poseł na Sejm X kadencji, minister ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa w rządzie Jana Olszewskiego. Prof. Kozłowski był przewodniczącym Rady Ekologicznej przy Prezydencie Lechu Wałęsie, której członkiem był także Janusz Korbel. W ostatnich latach swojego życia zaangażowany w działania dla ochrony Doliny Rospudy.
Więcej o prof. Stefanie Kozłowskim

Arne Naess (1912-2009) – twórca teoretycznych podstaw nurtu ekofilozoficznego znanego jako głęboka ekologia. Filozof, logik, znawcą myśli Spinozy i Gandhiego, autor licznych książek, aktywny działacz na rzecz zachowania bioróżnorodności i obszarów dzikich. Był swoistą ikoną Norwegii. Wielokrotnie nagradzany m.in. nagrodą Fridjofa Nansena (1983), nagrodą Mahatmy Gandhiego (1994), the Nordic Prize Szwedzkiej Akademii (1996) i Królewską Nagrodą św. Olafa w 2006 r. Prof. Arne Naess gościł w Polsce na zaproszenie Stowarzyszenia Pracownia na rzecz Wszystkich Istot w 1992 r. w ówczesnej siedzibie stowarzyszenia w Dolinie Wapienicy w Bielsku-Białej.
Więcej o prof. Arne Naessie

Albert Rubacha (1972-2013) – wieloletni członek Pracowni, współpracownik Dzikiego Życia. Studiował nauki społeczne i filozofię, zwolennik systemów nieantropocentrycznych, głęboko ekozoficznych i jarskich, miłośnik myśli Bhagawadgity, Henry`ego D. Thoreau i Arne Naessa. Niezwykle cenił sobie kontakt ze zwierzętami i roślinami oraz książkami. Przygotowywał pracę doktorską na temat ekonomii Gandhiego. Związany był także z Dolnośląskim Ruchem Ochrony Przyrody. Czynnie zaangażowany był w działania na rzecz ochrony przyrody  Sudetów, prowadził bloga gorysuche.wordpress.com. Jako jedyny członek redakcji miał możliwość dotrzeć do chaty Arne Naessa, położonej w norweskim Tvergastein.
Więcej o Albercie Rubasze

Janusz Korbel (1946-2015) – założyciel i wieloletni lider Pracowni na rzecz Wszystkich Istot, twórca i wieloletni redaktor naczelny Miesięcznika Dzikie Życie. W Dzikim Życiu opublikował około 300 artykułów. Był jednym z założycieli pierwszej polskiej grupy buddyjskiej zen. W Polsce jako pierwszy propagował nurt filozofii głębokiej ekologii, w 1989 r. zorganizował pierwszą konferencję poświęconą głębokiej ekologii, zaprosił do kraju prof. Arne Naessa. W ostatnich latach swojego życia mieszkał w Białowieży, zaangażowany był w kampanię dla ochrony Puszczy Białowieskiej. Autor wielu książek m.in. „W obronie Ziemi. Radykalna edukacja ekologiczna”.
Więcej o Januszu Korbelu

Wszystkie te osoby wykonały ogromną pracę dla ludzi i przyrody. A „Pracownia – jak pisał Janusz Korbel – to przede wszystkim praca, a nie trzymanie się bardziej czy mniej ekologicznych poglądów, dyskusje i spory. To praca w ramach swoich kompetencji i umiejętności. Praca dla siebie, a więc praca dla Matki Ziemi. Ten świat obejdzie się świetnie bez głębokiej i płytkiej ekologii, nie obejdzie się jednak bez ciebie i beze mnie, bo my jesteśmy tym światem.” („Raport” nr 5, lato–jesień 1990).

Dlatego też dziękujemy dzisiaj wszystkim tym, którzy są i byli z nami, wszystkim, którzy działają w jakikolwiek sposób na rzecz Ziemi i ochrony dzikiej przyrody.